will we meet again #ไฟอย่าโกรธมาเวล

บนถนนสายนึงในใจกลางกรุงที่อัดแน่นไปด้วยรถ และหนึ่งในนั้นเป็นรถสีฟ้า สีโปรดของใครคนหนึ่ง และแพทย์สาวก็เป็นเจ้าของรถคันนี้

แพทย์ถอนหายใจเบาๆออกมาแต่ก็ดังกว่าปกติ เนื่องจากเบื่อเพราะรถของหล่อนไม่ได้ขยับไปไหนมาจะครึ่งชั่งโมงแล้ว

“อย่าพึ่งตกตอนนี้เลยนะ ขอร้อง” แพทย์สาวพึมพำกับตัวเองเบาๆ หลังจากเอยหน้ามองท้องฟ้าที่อื่มครึ้มเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าฝนใกล้จะตกเต็มที

ทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าฝนด้วยซ้ำ

ตึก ตึก

น้ำหยดเล็กๆจากท้องฟ้าหล่นลงมาสู่กระจกรถของหล่อนเป็นการบอกเป็นกลายๆว่าฝนได้ตกลงมาแล้ว

“อึก ฮึก... ฮือ” เสียงสะอื้นและร่างกายสั่นเทาของแพทย์สาว

เอาอีกแล้ว ฝนตกแล้วร้องไห้แบบนี้อีกแล้ว

เป็นเพราะความรู้สึกผิดต่อเขาคนนั้นสินะ ทั้งๆที่พยายามจะให้อภัยตัวเองแล้วแท้ๆ แต่กลับทำไม่ได้เลย

เป็นเพราะน้ำตาที่เอ่อล้นอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุดกับมือสั่นเทาทำให้การขับหล่อนที่หล่อนเคยทำได้อย่างง่ายๆกลายเป็นสิ่งที่ยากยิ่งนัก

มือเรียวที่สั่นเทาพยายามหมุนพวงมาลัย ไปจอดตรงที่ที่ใกล้ที่สุด 

ขาเรียวกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปที่ป้ายรถประจำทางที่ใกล้ที่สุดเพราะตนไม่ยากนั่งรถยนต์ที่แคบนานนัก เพราะกว่าฝนจะหยุดตกและน้ำตาหล่อนจะหยุดไหลก็คงอีกสักพัก

“ฝนก็เทหัวใจ ก็เซเหว่ว้านะเออ ฟ้าฝนแกล้งกันอย่างนี้เสมอ รังแกคนเหงาทำไม” หลังจากนั่งได้สักพักแพทย์สาวก็ร้องเพลงขึ้นมา เผื่อมันจะบรรเทาเสียงสะอื้นได้ 

บรื้นนน

เสียงมอเตอร์ไซค์คันสีดำที่กำลังขับเข้ามาจอดใกล้ๆกับป้ายรถประจำทางที่หล่อนนั่งอยู่ทำให้หล่อนเงียบลง

คงจะมาหลบฝนสินะ

แพทย์สาวเหล่มองชายหนุ่มผู้สวมหมวกกันน็อกสีดำที่ดูเหมาะกับมอเตอร์ไซค์ของเขา เพราะหล่อนไม่กล้ามองเขาอย่างเต็มตา เพราะกลัวว่าเขาจะเห็นตาหล่อนบวม หล่อนเองก็ไม่แน่ใจนักหรอกว่าตาหล่อนบวมมากน้อยแค่ไหน

แต่แพทย์ตัวอย่างของโรงพยาบาลโออย่างหล่อนคงยอมให้ใครมาเห็นสภาพของหล่อนตอนนี้ไม่ได้หรอก เพราะหล่อนน่ะ ต้องรักษาภาพพจน์และหน้าตาของทั้งโรงพยาบาลและของหล่อนด้วย เห็นแบบนี้แพทย์ตัวอย่าง อย่างหล่อนก็ดังเทียบเท่าดารา นักร้องระดับต้นๆของประเทศเชียวนะ

“อึก”แพทย์สาวตัวอย่างพยายามระงับเสียงสะอื้นและพยายามก้มหน้าเพื่อนปิดหน้าตาตัวเองให้ได้มาที่สุด

พรึบ

แต่นั่นปะไร! ด้วยนิสัยที่ชอบทำคือหันไปมองผู้มาใหม่ด้วยนิสัย หล่อนจึงเห็นใบหน้าด้านข้างของเจ้าของมอเตอร์ไซค์สีดำที่มานั่งหลบฝนข้างหล่อน

คุ้นเคยเหลือเกิน สันกรามชัด จมูกโด่ง ปากเรียวบางสีเข้ม สายตาแนวแน่แบบนี้ รอยแผลเป็นที่คอด้านซ้ายลากขึ้นมาถึงสันกราม ทุกอย่างของเขาคนนี้เปลี่ยนไปเว้นแต่สายตาและแผลเป็นที่ไม่ได้จางลงเลย

8 ปีแล้วสินะ ที่หล่อนไม่ได้เจอเขา

“ไฟ”

-ไฟ คณิน โยธินตระกูล-

-มาเวล วารุณี วารินรัตน์-